Imię Krzysztof wywodzi się z języka greckiego i oznacza tyle, co "niosący
Chrystusa". O życiu św. Krzysztofa brak pewnych wiadomości. Według późniejszych, ale
prawdopodobnych świadectw, opartych na tradycji, św. Krzysztof miał pochodzić z
Małej Azji, z prowincji rzymskiej Licji. Tam miał ponieść śmierć męczeńską za
panowania cesarza Decjusza ok. 250 roku. Jest jednym z Czternastu Wspomożycieli,
czyli szczególnych patronów.
Najstarszym dowodem kultu św. Krzysztofa z Licji jest
napis z roku 452, znaleziony w Haidar-Pacha, w Nikomedii, w którym jest mowa o
wystawionej ku czci Męczennika bazylice w Bitynii. Dowodzi to niezawodnie, że w tym
czasie Święty odbierał szczególną cześć w Nikomedii i w Bitynii. Jest także podana
wzmianka, że w synodzie w Konstantynopolu w 536 roku brał udział niejaki Fotyn z
klasztoru św. Krzysztofa, co również potwierdza kult Męczennika. Papież św. Grzegorz
I Wielki (+ 604) pisze, że w Taorminie na Sycylii za jego czasów istniał klasztor
pw. św. Krzysztofa.
Z powodu braku szczegółowych informacji o św. Krzysztofie,
średniowiecze na podstawie imienia "niosący Chrystusa" stworzyło popularną legendę o
tym świętym. Według niej pierwotne imię Krzysztofa miało brzmieć Reprobus (z
greckiego Odrażający), gdyż miał on mieć głowę podobną do psa. Wyróżniał się za to
niezwykłą siłą. Postanowił więc oddać się w służbę najpotężniejszemu na ziemi panu.
Służył najpierw królowi swojej krainy. Kiedy przekonał się, że król ten bardzo boi
się szatana, wstąpił w jego służbę. Pewnego dnia przekonał się jednak, że szatan boi
się imienia Chrystusa. To wzbudziło w nim ciekawość, kim jest ten Chrystus, którego
boi się szatan. Opuścił więc służbę u szatana i poszedł w służbę Chrystusa. Zapoznał
się z nauką chrześcijańską i przyjął chrzest. Za pokutę i dla zadośćuczynienia, że
służył szatanowi, postanowił zamieszkać nad Jordanem, w miejscu, gdzie woda była
płytsza, by przenosić na swoich potężnych barkach pielgrzymów, idących ze Wschodu do
Ziemi Świętej.
Święty KrzysztofPewnej nocy usłyszał głos Dziecka, które
prosiło go o przeniesienie na drugi brzeg. Kiedy je wziął na ramiona, poczuł ogromny
ciężar, który go przytłaczał - zdawało mu się, że zapadnie się w ziemię. Zawołał:
"Kto jesteś, Dziecię?" Otrzymał odpowiedź: "Jam jest Jezus, twój Zbawiciel.
Dźwigając Mnie, dźwigasz cały świat". Pan Jezus miał mu wtedy przepowiedzieć rychłą
śmierć męczeńską. Ten właśnie fragment legendy stał się natchnieniem dla
niezliczonej liczby malowideł i rzeźb św. Krzysztofa. Tradycja miała Reprobusowi
nadać tytuł "Krzysztofa", czyli "nosiciela Chrystusa" (gr. Christoforos). Pan Jezus
po przyjęciu przez Krzysztofa chrztu miał mu przywrócić wygląd ludzki.
Św. Krzysztof jest patronem Ameryki i Wilna; siedzib
ludzkich i grodów oraz chrześcijańskiej młodzieży, kierowców, farbiarzy, flisaków,
introligatorów, modniarek, marynarzy, pielgrzymów, podróżnych, przewoźników,
tragarzy, turystów i żeglarzy. Orędownik w śmiertelnych niebezpieczeństwach. W dzień
jego dorocznej pamiątki poświęca się wszelkiego rodzaju pojazdy mechaniczne.
W ikonografii Święty przedstawiany jest jako młodzieniec,
najczęściej jednak jako olbrzym przechodzący przez rzekę, na barkach niesie
Dzieciątko Jezus, w ręku trzyma maczugę, czasami kwitnącą; także jako potężny
mężczyzna z głową lwa. Jego atrybuty to m.in.: dziecko królujące na globie, palma
męczeńska, pustelnik z lampą, ryba, sakwa na chleb, wieniec róż, wiosła.
Admin