Bł. Kard. Stefan Wyszyński, znany także jako Prymas Tysiąclecia, był wybitną postacią, kluczową dla historii Polski oraz kościoła katolickiego w XX wieku.

Urodził się 3 sierpnia 1901 roku niedaleko Łomży, na historycznej książęcej, mazowieckiej Ziemi Łomżyńskiej w miejscowości Zuzela nad Bugiem, jako drugie dziecko, Stanisława i Julianny Wyszyńskich z d. Karp. Ojciec był organistą w Zuzeli, a mama małego Stefcia zmarła, kiedy ten miał zaledwie 9 lat. Nie możemy pominąć również i zapomnieć w tym tekście o parafii i miejscowości Andrzejewo, gdzie na parafialnym cmentarzu są pochowane Matka i Siostra Kardynała Wyszyńskiego. Wychowywał się wraz z rodzeństwem w Zuzeli oraz Andrzejewie, następnie przez kilka lat mieszkał w Łomży, gdzie pobierał naukę w Szkole Handlowej, uczęszczając również systematycznie do Katedry Łomżyńskiej na Mszę Święte, Nabożeństwa czy modlitwy indywidualne. Po ukończeniu Wyższego Seminarium we Włocławku zostaje księdzem, po latach biskupem lubelskim, a po śmierci Prymasa Polski Kardynała Augusta Hlonda i po nie do końca wyjaśnionych, okolicznościach śmierci biskupa łomżyńskiego Stanisława Kostki Łukomskiego, głównego i mocnego kandydata na następcę Kardynała Hlonda, młody biskup Stefan Wyszyński zostaje mianowany nowym Prymasem Polski.

Jego życie i działalność miały ogromny wpływ na losy Polski, szczególnie w czasach komunistycznego reżimu. Kardynał był arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, co równało się funkcji Prymasa Polski. Był jednym z głównych duszpasterzy w okresie komunistycznego reżimu, który dążył do zachowania tożsamości narodowej i religijnej Polaków w obliczu represji ze strony władz komunistycznych. Był bliskim współpracownikiem świętego Jana Pawła II, a wcześniej mentorem i duchowym ojcem młodego wówczas biskupa Karola Wojtyły, późniejszego kardynała z Krakowa i w końcu papieża. Prymas był również bardzo ważnym uczestnikiem Soboru Watykańskiego II. Wprowadzenie nauk soborowych, które przez kilka lat stopniowo wdrażał wżycie Kościoła w Polsce, zahamowało laicyzację, co można było zaobserwować w krajach zachodnich Europy, gdzie błędnie zostały zrozumiane nauki soborowe, co doprowadziło do różnych schizm, nadużyć, a w konsekwencji też laicyzacji. Polska dzięki Duchowemu Ojcu jakim był Prymas Wyszyński uniknęła w dużej mierze takich problemów, które zaistniały w innych kościołach w Europie czy na świecie

Dziś chciałbym dość subiektywnie ocenić zasługi Naszego Prymasa, zarówno w aspekcie ogólnym, jak i duchowym.

Jego znaczenie dla Polski i Kościoła można podsumować w kilku punktach:

1. Walka o wolność religijną: - w czasach komunistycznego reżimu, Bł. Kard. S. Wyszyński stanął na czele oporu przeciwko represjom wobec kościoła katolickiego. Dążył do umocnienia ducha narodowego i religijnego.

2. Wsparcie dla społeczeństwa:- działał na rzecz wspierania potrzebujących, organizując akcje charytatywne i inicjatywy społeczne. Jego działania miały na celu kształtowanie odpowiedzialności społecznej oraz wspieranie najuboższych.

3. Pomoc dla więźniów politycznych: - angażował się w obronę praw człowieka, wspierając więźniów politycznych i ich rodziny. Był symbolem oporu wobec niesprawiedliwości systemu komunistycznego.

4. Dialog i jedność: - dążył do zachowania jedności w kościele, a także do dialogu między różnymi grupami społecznymi. Jego starania przyczyniły się do spójności polskiego społeczeństwa w trudnych czasach.

5. Kultura i edukacja: - wspierał rozwój kultury i edukacji, zdając sobie sprawę z ich kluczowego znaczenia dla tożsamości narodowej. Działał na rzecz ochrony dziedzictwa kulturalnego i moralnego narodu.

Bł. Kardynał Stefan Wyszyński pozostaje symbolem walki o wartości, wolność i godność w obliczu trudności historycznych. Jego oddanie dla dobra wspólnego oraz nieustępliwa wierność zasadom moralnym i religijnym czynią go postacią niezwykle inspirującą dla kolejnych pokoleń. Zacytuję fragment jego kazania:
Młode pokolenie Polski idzie w czasy niewątpliwie trudne. Kiedyś mnie zabraknie, ale Wy to przypomnicie! I od Was zażądają wielkich ofiar, potężnej wiary, gorącej miłości, a w niejednej klęsce — nadziei na Sprawiedliwego Boga. Musicie być wtedy mężni. W takich momentach pomocą Wam będzie doświadczenie, które Naród zdobył w ciągu minionych dziejów. Wielką mądrością jest umiejętność czerpania z doświadczeń przeszłości. Aby się ostać, musicie sięgnąć do tych sił w Narodzie, dzięki którym trwa on od wieków, mimo tylu niebezpieczeństw, cierpień, wojen. Mamy bogate doświadczenia religijne, moralne, społeczne, narodowe i polityczne. Dobrze wiemy, że wielkie moce, które sprawiły, iż Naród trwa i rozwija się, w dużym stopniu zawdzięczamy naszemu natchnieniu i duchowości religijnej, którą w najtrudniejszych momentach odżywia się nasza duchowość ojczysta i kultura narodowa. Gdybyśmy chcieli z niej usunąć wszystko, co jest z ducha chrześcijańskiego, jakże pozostałaby uboga! Mamy więc dziedziczne — jakże błogosławione! — obciążenie przeszłością. Właśnie z jej ducha rodziły się zobowiązania, które uprzedziły rozwój społeczny i kulturalny innych narodów. Były to: Śluby Jana Kazimierza, Unia Horodelska, Konstytucja 3 Maja, a ostatnio — Śluby Jasnogórskie i Milenijny Akt Oddania Bogurodzicy za Kościół. Stanowią one wspaniałe dziedzictwo, z którym wyruszamy w przyszłość. Trzeba tylko umieć wczytać się w głosy, które brzmią w przeszłości Narodu. Nie wolno lekceważyć przeszłości! (Warszawa, 4.10.1970 r.)
(Warszawa, 4.10.1970 r.)

W sferze religijnej można powiedzieć wiele:

Już samo jego motto „Wszystko postawiłem na Maryję" pokazuje jego postawę.

Życie Prymasa i działalność są inspiracją dla nas wielu, ponieważ ukazują głęboką wiarę, oddanie Bogu oraz siłę ducha w obliczu trudności. Oto kilka aspektów jego duchowej postawy:

1. Modlitwa i życie duchowe: Kardynał Wyszyński słynął z głębokiej modlitwy i życia duchowego. Jego codzienna relacja z Bogiem była fundamentem jego siły, mądrości i wytrwałości w trudnych czasach. Wielokrotnie podkreślał znaczenie modlitwy w dążeniu do zbliżenia się do Boga.

2. Ofiara i cierpienie: Jego życie było przykładem gotowości do ponoszenia ofiary i cierpienia dla dobra innych i w zgodzie z wolą Bożą. W czasach represji komunistycznych, jego cierpienia i wyrzeczenia stały się formą solidarności z narodem i ofiarą za kościół.

3. Wierność prawdzie i wartościom: Kardynał Wyszyński wykazywał głęboką wierność nauczaniu Kościoła i wartościom chrześcijańskim. Jego stanowczość w obronie prawdy oraz odwaga w stawianiu czoła niesprawiedliwości były wynikiem jego głębokiej więzi z Chrystusem.

4. Miłość bliźniego: Jego troska o innych, wspieranie potrzebujących i umiłowanie bliźniego były odzwierciedleniem jego miłości do Boga. Jego działania były nacechowane miłosierdziem i chęcią pomocy innym w duchu ewangelicznego przesłania.

5. Zaufanie i nadzieja: Kardynał Wyszyński żył w czasach, gdy wiele aspektów życia było niepewne, a przyszłość wydawała się być zagrożona. Jednak w jego postawie widoczne było głębokie zaufanie do Bożego prowadzenia, oraz nadzieja na lepsze jutro, zarówno dla Polski, jak i dla kościoła.

Bł. kard. S. Wyszyński był przykładem głębokiego uduchowienia, które umożliwiało mu kierowanie Kościołem i narodem w trudnych czasach. Jego życie jest zachętą dla wierzących do pogłębienia swojej relacji z Bogiem, oddania Panu całego swego życia oraz trwania w wierze, niezależnie od przeciwności losu.

Prymas Stefan Kardynał Wyszyński umiera 28 maja 1981 r. w Domu Arcybiskupów Warszawskich i został pochowany w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela, w krypcie biskupów warszawskich. Jego pogrzeb stał się ogólnonarodową manifestacją - wśród niosących trumnę był Zbigniew Bujak, ówczesny przywódca mazowieckiej Solidarności.

Admin z pomocą Karola Cuch